دیده‌بان حقوق بشر روز سه‌شنبه ۳۰ خرداد (۲۰ ژوئن)، با انتشار بیانیه‌ای گفت که طالبان با اعمال محدودیت علیه زنان، عامل اصلی بحران انسانی در افغانستان‌اند که بیشترین تاثیر را بر جمعیت این کشور گذاشته است.
در بیانیه این نهاد آمده است که قطع کمک به افغانستان بیشترین تاثیر را بر زنان و دختران گذاشته و مسئولیت عواقب آن بر عهده رهبری طالبان است.
در این بیانیه ذکر شده است که هیچ کشوری در جهان وجود ندارد که در آن حقوق اولیه انسانی زنان و دختران محدودتر از افغانستان باشد.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
در این بیانیه آمده است: «افغانستان در سال ۲۰۲۳ تنها کشوری است که زنان و دختران به آموزش متوسط و عالی دسترسی ندارند. زنان از تمام مسندهای رهبری اخراج شدند و در بیشتر استان‌های افغانستان، در جریان سفر باید محرم شرعی به همراه داشته باشند.»
دیده‌بان حقوق بشر گفته است که زنان کمترین اشتغال را در جامعه دارند و از همکاری با سازمان‌های غیر دولتی بین‌المللی به استثنای مراقبت‌های بهداشتی، تغذیه و آموزش ابتدایی منع شدند.
دیدبان حقوق بشر گفت که تصمیم‌های طالبان مبنی بر محدودیت علیه زنان، حقوق زنان و دختران را نقض می‌کند و عامل اصلی بحران انسانی است.
دیده‌بان حقوق بشر تاکید کرد که زنان افغانستان مدافع خط مقدم حقوق بشرند و آن‌ها نه تنها برای حقوق خود بلکه برای حقوق اساسی همه و آینده برابر می‌جنگند.
در بیانیه دیده‌بان حقوق بشر از دولت‌ها خواسته شده است که به حمایت از زنان و دختران افغان ادامه دهند: «از صدای زنان افغان در داخل این کشور که هنوز شجاعانه شعار نان، کار، آزادی سر می‌دهند، حمایت کنند.»
طالبان اعتراض‌های خیابانی زنان را سرکوب کردند و شماری از زنان معترض را مورد ضرب‌و‌شتم قرار داده و بازداشت و شکنجه کرده‌اند. شمار زیادی از مدافعان حقوق زنان و حقوق بشر از ترس طالبان افغانستان را ترک کرده‌اند.
طالبان ۲۲ ماه می‌شود که بر افغانستان تسلط یافته‌اند و در این مدت، بسیاری از شهروندان افغان حکومت آن‌ها را حکومتی سرکوب‌گر و ضدزن شمرده‌اند. طالبان با صدور ده‌ها فرمان حقوق اساسی زنان و دختران افغان را نقض کرده‌اند و ادعا می‌کنند که شریعت اسلامی را اجرا کرده‌اند.
اما اعتراض زنان در داخل و خارج افغانستان علیه حکومت طالبان ادامه دارد و آن‌ها از جامعه جهانی می‌خواهند که حکومت طالبان را به‌رسمیت نشناسند و تحریم‌های بیشتری علیه آن‌ها وضع کنند. طالبان تمایلی به عقب‌نشینی از مواضعشان در ارتباط با حقوق زنان ندارند و درخواست جامعه جهانی از این گروه در مورد حق کار و آموزش نیز بی‌تاثیر بوده است.
